Uzun süredir (kreşe başladığımızdan beri) planlı ve paylaşılabilecek pek birşey yapamıyoruz. Yaptıklarımızıda paylaşacak zamanım olmuyor:(( Neler yaptıklarımızdan şöylece bahsetmek istiyorum; Berencik artık kreşe tamamen alıştı bu bizi çok sevindiriyor. Hatta sınıfına bile kendi başına gidiyor. Beslenmemizde düzenine girdi. Bizim için zor olan bir dönemi böylece atlatmış olduk.
Sabahları kızımı yarı uykuluyken giydirip evden çıkıyoruz akşamda kreşten alıyorum hava güzel olduğunda evin yakınındaki parka gidiyoruz birazcık oynuyor, basket oynayanları seyrediyor. Potadan top atmaya çalışıyor:)) Bu hevesle hemen gidip top aldık. Eve geçincede günlük özbakım ihtiyaçları falan derken günün nasıl bittiğini anlamıyoruz. Ayaklardaki yorgunlukda cabası oluyor... Kafalarda hep meşgul tabi ki. Şunu da yapsaydım, yarın şunu yapmam gerekiyor gibi hep bi planlar... Böylece de zaman geçiyor. Kızımız büyüyor artık dil gelişimi daha iyi isteklerini daha net dile getiriyor. Gelişminin en hızlı olduğu dönemlerden biri.
Havaların ısınmaya başlamasıyla artık dışarıda bol bol vakit geçirmesini istiyorum. Televizyonu tamamen kızımın hayatından çıkardım. Kitaplara ilgisi arttı. Kitabını getirip 'oku' diyor. Resimlerine bakıyoruz. Mutfak eşyalarına ilgisi çok fazla. Ben yemek yaparken kucağımda durup karıştırmak istiyor zaman zaman izin veriyorum. Çekmeceler sürekli boşaltılıyor. Bu dönem zor, yorucu bir dönem. Çok sabırlı olmak lazım. Sabırrrr söylemesi kolay uygulaması zor bir terim ama...Özellikle kısa zamanda çok şey yapmak zorundaysan. Bu nedenle mesele beren mutfaktayken diyorum ki '' Mutfakta berenin oynamasına izin vercem ve sesimi yükseltmiycem' kısa süreli sözler veriyorum kendime. İnşallah herzaman işe yarar.
Çocuk büyütmek emek işi; zaman hızlı işlerken zaman ayırmak lazım. Boş zamanımda ilgileniyim dediğimizde hiç öyle bir zamanın olmadığını görüyorsunuz. Bir daha kızım 18 aylık olmayacak... Her anın kıymetini bilmek lazım doya doya zaman geçirmeliyiz.... Sevdiklerimizle güzel vakitler geçirmemiz dileğimle...
